zaterdag 3 oktober 2015

Lastig hoor !!!

Ja hoe lastig kan iets zijn, nou ik zal je zeggen dit is heel lastig. Ik heb prachtige foto's gemaakt al zeg ik het zelf. Maar door wat hier in de straat aan de hand is zijn de foto's eigenlijk helemaal niet meer van belang, hoe mooi ze ook zijn. Bloggen word dan opeens iets waarvan ik zeg wat stelt het allemaal nog voor, mooie plaatjes soms met inhoud soms alleen de plaatjes. Maar waar gaat het in het leven nou eigenlijk om. Ik zal je zeggen waar dit over gaat, ben van de week op bezoek geweest bij mijn oo zo lieve buurman, die nu sinds een dikke maand op zijn bed ligt en waarvan we nu al weten dat hij hier ook niet meer vanaf gaat komen. Een man die heel sociaal is geweest voor zijn medemens, veel heeft gedaan voor ons dorp, sportvereniging, en andere clubs waarin hij zelf ook erg actief was onze dorpskermis bijvoorbeeld en zo kan ik nog heel veel dingen opnoemen waar hij behulpzaam was.

                    

                    

Mooi toch, maar om even terug te komen op mijn buurman hij ligt daar te wachten tot zijn lichaam het niet meer volhoud ziek, doodziek. Dit alles grijpt me aan en wat ik al zei waar gaat het in het leven over.
Mijn gedachten zijn bij zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, die het straks zonder hem moeten doen.
Ik las eens in een advertentie dood gaan vind ik opzich niet zo erg, maar het verdriet wat ik zie bij de mensen die ik achterlaat dat vind ik verschrikkelijk. En zo is het ook bij onze buurman.

                   

                       

De donkere luchten zo ziet het leven er van onze lieve buurtjes nu uit, ze maken er het beste van met een grap en een grol een lach en een traan. Wat moet het als zieke erg zijn te weten dat het ophoud en iedereen die je dierbaar is achter te laten, je kleinkinderen niet op zien groeien en zo kan ik nog wel even doorgaan. Doe ik niet zeg alleen geniet van het leven het duurt maar even.

                                                  Een grote liefdevolle groet Petra.

7 opmerkingen:

  1. Mooi stukje bij deze prachtige foto's. 'May you live all the days of your life' het motto van mijn blog is hier zeker van toepassing. Sterkte hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Petra,

    Denk dat het voor jou juist heel belangrijk is dat je deze post plaatste.Je wil je emotie,onbegrip,verdriet,boosheid etc. van je afschrijven en delen met andere bloggers en dat is het begin van verwerking.
    Dagelijks krijgen veel mensen te horen dat ze ongeneeslijk ziek zijn ,niet meer beter worden en binnen afzienbare tijd zullen sterven.Dat is het begin van een verwarrende en emotionele periode waarin veel vragen opdoemen waarop de antwoorden moeilijk zijn te vinden.
    Maar zolang de ernstig zieke de nodige steun en verzorging krijgt die hij/ zij nodig heeft en de naaste elkaar hebben om op te steunen kan een definitief afscheid en groot verdriet draaglijk zijn.
    We ondervinden het aan den lijve en zien het dagelijks om ons heen dat over het algemeen de mens ergens weer de kracht vind en sterk genoeg is om de draad van het leven weer op te pakken en verder te gaan.
    En zó moet het ook is het het mooiste,weet bijna zeker dat geen mens die gestorven is wil,dat zijn dierbare blijven hangen in het verdriet en nooit meer uit het rouwproces zullen geraken.

    Wees waar je kan en gewenst is je buren tot steun en ik wens je daar veel sterkte bij.

    Liefs,Ger

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Petra.
    Met veel gevoel heb je het bovenstaande geschreven met de bijpassende foto's.
    Het leven geeft naast zijn mooie momenten ook erg veel verdrietige momenten.
    Daarom moeten wij zo lang het kan genieten van de dag ook al voelt dat niet altijd zo.
    Ik ben weer opnieuw een blog begonnen om mijn narigheid te vergeten. (eigenlijk te verminderen)
    Door te zoeken naar mooie dingen en dit te delen met anderen geeft me kracht.
    Even geen gedachten en je focussen op iets anders.
    Ik wens je sterkte in deze situatie!!
    Gr. M.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een verdrietig verhaal! Ik begrijp dat het je aangrijpt, iemand die letterlijk zo dicht bij je staat. Heel veel sterkte en gied dat je het van je hebt afgeschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tja meis zo gaat dat niks aan hoor.....mooie foto's prachtige luchten ...liefs fijn weekend van mij....x

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Petra,
    Wat een verdriet zo dichtbij. Dan komt het ook harder binnen.
    Goed dat je het schrijft en ons laat delen in je verdriet.
    Ik weet zeker dat je door je nabijheid en er kunnen zijn ook veel kunt betekenen.
    En naast het feit dat je de wolken met zijn grappen en grollen heb gefotografeerd, zie ik ook een prachtige regenboog, het teken van de hoop en de trouw van God.
    Ik wens jullie heel veel sterkte en moed en kracht om nabij te zijn.

    Veel liefs, Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat en mooie post heb je gemaakt, een verdrietig verhaal zo dichtbij. En je foto's van de donkere luchten, ondergaande zon sluiten er mooi bij aan. Maar de regenboog geeft weer hoop en kracht. Heel veel sterkte. Lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen